De(com)pressed

Afgelopen donderdag was het Hemelvaartdag en dus heerlijk een dagje vrij. Eerst even een gezellige avond aan de Jaccuzi met vrienden met genoeg Lomito en peppersteak op de BBQ. Een fijne curacaose avond met Polar en vlees. Donderdag niet te vroeg opgestaan zodat ik lekker van mijn vrije dagje kon gaan genieten. Het plan was om 's middags met Anton te gaan duiken. De locatie hadden we nog niet bedacht maar na eerst ons duikavontuur uit te stellen met een potje windsurfen, achtentwintig blauwe plekken en tien schaafwonden verder, en twee weken later met een dagje zeilen, net hersteld van het windsurfen bedacht ik me om naast de steiger te stappen en mijn been open te halen aan een stuk brandkoraal, moest het er nu maar weer eens van komen vonden we. Wel zo veilig toch?!

Omdat we bij Twindivers (Marie Pompoen) voordelig onze spullen kunnen huren bedachten we daar te gaan duiken. Het was lekker rommelig zoals gewoonlijk en toen we het water in gingen bleken mijn vinnen een beetje te klein dus hebben we die nog even omgeruild. Toen we bijna bij het einde van de baai waren bedacht ik me ook dat ik geen computer had meegenomen dus moest ik even op die van Anton meeduiken. Daar was ik niet zo blij mee, maar vooruit...

Een heerlijk duikje waarbij ik foto's aan het maken was en Anton de weg weer goed wist. Wel lekker als je gewoon achter iemand aan kan zwemmen en niet te veel na hoeft te denken. Nog een murene gespot en die wilde zelfs goed op de foto. Hij kwam wel een beetje ver zijn hol uit toen ik erboven hing maar flits en hij stond erop. Nog even verder gedoken en toen kwamen we nog de eigenaar van de duikschool tegen onder water tijdens onze safetystop. Uiteindelijk waren we 53 minuutjes onder water geweest en hadden we een relaxte duik gehad.

Nog even nazitten bij Surf&Turf en onze spullen opruimen. Toen ik na een half uurtje tintelende voeten en handen kreeg vond ik dat wel redelijk vaag. Had het wel vaker gehad, meestal omdat mijn vinnen een beetje aan de kleine kant waren maar nu tintelden ze wel een beetje vreemd.. Er zal wel niets aan de hand zijn, maar hield het wel een beetje in de gaten natuurlijk.

'S avonds een gezellig avondje pokeren. Een beetje moe was ik wel, maar ja dat is logisch als je hebt gedoken dus maakte me niet echt druk. Naast een hoop fiches gingen er na een tijdje ook een hoop enge verhalen over tafel over de duikziekte; decompressieziekte. Dat betekend dat er teveel stikstofbelletjes in je bloed zitten die schade kunnen veroorzaken aan je lichaam. Het zal allemaal wel meevallen dacht ik natuurlijk.

Vrijdag gewoon weer lekker aan het werk en een hele drukke dag. Heel leuk zo'n dagje vrij, maar het gevolg is natuurlijk dat je de volgende dag twee keer zo veel moet doen. Helemaal gebroken kwam ik dus ook thuis die avond. Van de drukke dag, dacht ik direct natuurlijk. In die medische molen had ik natuurlijk al helemaal geen zin, het waait wel over dacht ik. Die avond nog gezellig een borrel gedronken bij het Klooster, El Ron en Bermuda. Om half twee naar huis en ik was er ook helemaal klaar mee. Hoofdpijn, de kater komt vroeg vandaag dacht ik nog, en lekker moe. Morgen lekker uitslapen! Ohnee, mijn nieuwe auto moest naar de monteur voor een paar kleine dingen en dan zou ie weer helemaal goed zijn dus dat ging m ook niet worden... Zaterdagmiddag Nimh opgehaald van Hato en natuurlijk even gezellig bijgekletst. Nog even bij Saint Tropez wat gaan drinken want daar zou iedereen zijn. Er was nog een leuk feestje bij een villa ergens in de buurt van Jan Thiel, waar ik op zich ook wel zin in had. Maar toen ik de auto in stapte merkte ik dat het beter was om naar huis te gaan. Ik was erg moe en ging liever lekker in mijn bedje liggen. (Lina slaat een feestje over?? jepp..)

Zondag ook weer niet te laat opgestaan om een vriend te helpen met photoshoppen. Altijd leuk om daaraan te klussen dus voordat ik het door had was ik de hele middag bezig. Nimh zou op het strand zijn en daar ben ik dan ook direct heen gereden na het photoshoppen. Pfff, die hoofdpijn alleen, werd er helemaal gek van. Kon nog geen drie stappen zetten of ik was helemaal op. Toen ik het strand op kwam lopen vroeg ik me ook af wat ik daar in godsnaam aan het doen was. Helemaal gebroken. Ik snapte er niets van. Ik had niet veel gedronken, ik was niet laat naar bed gegaan. Wat was er nou in godsnaam aan de hand met me. Toch maar even gechecked of het misschien toch decompressieziekte kon zijn door bij Scuba Do even aan het zuurstof te gaan. Het leek even beter te worden en mijn hoofdpijn was direct weg, maar zodra ik weer stopte met zuurstof keerde dat rotgevoel eigenlijk direct weer terug. Toch wel bang voor deco... :(( Shit.... en nu? Al die regeldingen en medische ongein flitste al door mijn hoofd. Bah daar had ik nou echt helemaal geen zin in..

Maandagochtend eerst maar naar de SVB (ziekenfonds op Curacao waar je recht op hebt als je hier werkzaam bent). Drie uur zitten wachten op een papiertje, maar uiteindelijk wel gelukt. Een nummertjessysteem waar je helemaal gek van wordt.. Gelijk door naar de dokter gereden. Geen plek meer bij die dokter, ze nemen geen nieuwe patienten aan helaas. Omdat die dokter mij wel was aangeraden toch even doorgezet en uiteindelijk gaf ze aan dat ik s middags terug kon komen. Om half 3. Ik had er maar voor gezorgd dat ik er om twee uur zat en dat was mijn geluk want hierdoor was ik als eerste aan de beurt. Verteld van mijn symptomen en ze ging even overleggen met de duikarts. Na tien minuten mocht ik weer naar binnen en ze zei dat ze me toch wel even wilde zien bij de EHBO in het ziekenhuis. Getver, moet ik daar ook nog naartoe. Ik dus met mijn nieuwe waggie naar Otrobanda gekart en me daar gemeld bij loket nr. 1. Daar werden een paar briefjes gemaakt en stempels gezet en toen mocht ik door naar loket nr. 2. Gelukkig mocht ik gelijk mee lopen met een arts naar een 'behandelkamer'. Een grote ruimte met zo'n 5 aparte 'kamertjes' die afgescheiden worden met gordijntjes. Ik moest op het bed gaan liggen en kreeg zo'n bliepding aan mijn vinger die mijn hartslag enzo in de gaten hield. Jezus ik lijk wel ziek, dacht ik nog. Na ongeveer een kwartiertje kwam de EHBO arts binnen en ging me een paar vragen stellen over de duik. Of ik rare dingen had gedaan, had gedronken de avond voor het duiken. uhm, ja ik had wel een biertje op ja. Één biertje maar? Uhm nee niet echt. Niet zo slim he vrouwtje, was de blik van de EHBO arts. We gaan even wat testen doen, bloed afnemen en je krijgt zuurstof. Jippie... Dus ik zo'n neusding in, waardoor ik nog triester leek dan daarvoor... Vet saai daar liggen. Moest ook plat liggen en mocht ineens niet meer op staan. Jo, ik kan nog gewoon lopen hoor. Doe chill...

Bloed afgenomen, foto's gemaakt, hartfilmpje gemaakt en de hele rambam. Toen dokter EHBO eraankwam met een dikke naald dacht ik nog even, wat de fak ga je doen?! Hij ging lekker met die naald in mijn slagader in mn pols om mijn bloedgassen af te nemen. Conjo! Best zeer. T zal d'r wel bijhoren dacht ik, maar snapte nog steeds niet waar t allemaal voor nodig was. Vervolgens kwam de neurologe een paar testjes met me doen en weer vragen stellen. Inmiddels had ik het verhaal natuurlijk al tien keer verteld dus was er helemaal klaar mee.. In totaal na een paar uur daar gelegen te hebben kwam de neurologe me vertellen dat ze toch wel een zwaar vermoeden had dat het decompressieziekte was, dus ik moest de tank in. Wanneer, waar en hoe? waren mijn vragen gelijk. Dat was de EHBO arts op dat moment aan het regelen. Toen de die arts terug kwam vertelde hij doodleuk dat ik toch niet in de tank hoefde. Huh? Waarom niet. Ja dat had geen zin meer volgens de chirurg. Wat?!! Ik kon mijn oren niet geloven en vroeg of ik die dokter dan niet even zelf kon spreken want ik had tien minuten daarvoor nog gehoord dat het belangrijk was dat ik zo snel mogelijk in de tank zou gaan... Te vaag!

Ik die 'specialist' aan de telefoon gekregen en gevraagd waarom het nou toch ineens niet meer hoefde. Hij gaf aan dat het na vier dagen toch geen zin meer had om in de tank te gaan. Alle stikstof moest dan wel weg zijn dus dat maakte allemaal niet uit. Ik mocht alleen 6 weken niet duiken en vliegen. Toen ik vroeg waar de fak dat op gebaseerd was, kon hij daar niet echt antwoord op geven. Dus als ik in augustus in het vliegtuig stap ga jij me nu garanderen dat er niets gebeurd, zei ik tegen die conjo. Nee hoor, dat kan alleen de lieve heer doen. WTF?! nou dacht het effe niet meneertje.  Wie bepaald dat eigenlijk of ik wel of niet de tank in moet?! Ik of jij?! Hij ging toch nog maar even bellen met de persoon die bezig is met die tank hier op curacao. Ik moest nog even op de EHBO blijven wachten. Inmiddels had ik al bijna de infuusnaald uit mijn arm getrokken en al mijn kleren weer aan en stond op het punt om te gaan schreeuwen tegen die dokter. Had je die conjo niet gelijk kunnen bellen. Had me 3 uur op een ziekenhuisbed en een aantal nare prikken gescheeld! Ja, ik ben het er ook niet helemaal mee eens zei de EHBO dokter toen om het verhaal compleet te maken. Wat een raar eiland is het toch soms... Na een minuut of tien belde die zogenaamde specialist weer terug. Uhm, ja, uhm, ik heb net gesproken met dr. van der Huls en die geeft aan dat het na een maand zelfs nog zin heeft om de tank in te gaan. WAT?! Dus als ik me nu bij deze beslissing had neergelegd dan was ik nu thuis en waren mijn klachten alleen nog maar erger geworden. Ik mocht dr. van der Huls zelf bellen en ik kon morgen (dinsdag dus de tank in).

De vermoeidheidsklachten, hoofdpijn, tintelhanden enzo werden steeds erger dus ik was blij dat de oplossing onderweg was. Nog wat verzekeringsdingen geregeld via Nederland op de skype met mamsie en alles was gesetteld. Dinsdagavond 8u zou ik de tank in kunnen. Samen met Nimh die kant op gereden en een uitleg gekregen en wat testjes gedaan. Bleek dat ik verdorie niet eens meer normaal op 1 been kon staan. Wat een drama. Toch allemaal wel wat erger dan ik dacht en best serieus eigenlijk! Hup die tank maar in, eerst samen met Louis naar een druk van 60 feet. Heel weird zo'n kleine ruimte waar je stem klinkt als mickey mouse. Op de helft werdt Louis gewisseld voor Jonny. Gelukkig wel twee met een gezellig praatje. In totaal 6 uur in de tank gezeten en ik voelde me gesloopd maar tien keer beter dan daarvoor. Ik kon weer op 1 been staan, hoe bizar is dat!!

Blij dat ik ervan af was, toen ik wakker werd de volgende dag nog even wat tintelhanden maar dat trok in de loop van de dag helemaal weg! Even naar de dokter voor een briefje voor mijn werk en een beetje rustig aan doen. Elke drie stappen was ik gesloopt maar gelukkig kon ik op 1 been staan! De volgende ochtend weer naar de SVB Holadijee! Ik moest voor mijn werk een AO (arbeidsongeschikt?) verklaring halen en dus weer naar een dokter. Gatver ik HAAT dokters! Deze was gelukkig wel aardig (zelfs na 2 uur wachten)... Omdat dit probleem natuurlijk niet dagelijks voorkomt moest er heel wat nagedacht worden over de procedures en zo. Wel een beetje KAK dat mijn tintelhanden terug begonnen te komen. De dokter wilde nog even wat neurologische testen doen en weer kwam ik hier niet echt lekker doorheen. Vinger-neus oefening niet goed en op 1 been staan..... Fuck! Toch niet over. Dr. van der Huls had al gezegd dat er 40% kans was dat ik er nog een keer in zou moeten...  Toen ik naar buiten liep met mijn AO papiertje heb ik hem dan ook gelijk gebeld. Ja sorry lina, ik weet dat je het niet wilt horen, maar je zal er nog een keer in moeten :((. Gelukkig kon ik nu om 6uur 's avonds en zou het hopelijk een korte behandeling worden! :) Wel gzellig met Jonny en Louis gelukkig. :)

Blij dat het voorbij was en ik mocht ook nog even wat knoppen bedienen van de decompressiekamer toen ik er uit was. Alles werd me uitgelegd en omdat de locatie van dat appartaat best bizar is, voelt het ook niet alsof je een patiënt bent in de medische wereld maar dat er gewoon een paar mensen zijn die je graag willen helpen. De tank staat op een marinebasis (Miami Divers) in een container. Geen ziekenhuis, geen dokters, geen pillen en prikken. Gewoon de tank in! Nog even nagepraat met de dok en toen in mijn waggie naar huis gekard.

Ohja morgen verhuizen... Omdat ik nog klaarwakker was, wel gesloopt, maar jeetje wat is dat toch bizar dat je er pas achter komt hoe verrot je je voelde als je je weer goed voelt!  Maar even gaan inpakken en toen lekker gaan tukken. Vanacht lekker in mijn nieuwe woning getukt.

En straks ga ik lekker in mijn ZWEMBAD liggen !! Jeeej! heerlijk chillen hier in de tuin met Jack Johnson uit de speakertjes en voel me miljoen keer beter! Hope it stays that way! Weer een heel avontuur, but i survived ;))

Mijn ticketje is geboekt, 18 augustus landen op Schiphol for a two week holiday! Iedereen weer even knuffelen, wel veel zin in!

:) X