De tijd vliegt!

Inmiddels ben ik hier twee en halve week en deze tijd is echt voorbij gevlogen. Het lijkt wel gisteren dat ik landde op Hato Airport, maar inmiddels begin ik aardig in te burgeren hier. Het leven is hier heerlijk langzaam, alles is langzaam. Ik rij nu dik een week in mijn auto rond en heb er al bijna 300 kilometer op zitten! Zonder auto begin je hier niets, want alles is hier redelijk ver uit elkaar. De supermarkt, McDonalds, de stranden, de benzinepomp (je betaald hier twee gulden voor een liter, bijna 90 eurocent!), de kroegen en discotheken. Het is allemaal op zo’n vijf autominuten van elkaar vandaan, maar een stukje lopen doe je niet zo snel hier.

Vorige week vrijdag was er een feestje bij Mambo, zaterdag bij Wet ’n Wild en zondag ook bij Mambo en Wet ’n Wild. Maandagavond was er weer een feestje bij Bermuda en dinsdag was Goud & Fout. Het is (gelukkig) niet te doen om naar alle feestjes te gaan, dan zou ik hier de hele dag brak rondlopen ;) maar alle feestjes zijn leuk en als je wilt kun je elke avond tot een uur of vier op stap. Er is natuurlijk werk aan de winkel, werk zoeken welteverstaan en dus zou elke avond stappen niet te doen zijn, ook niet voor mijn portemonnee trouwens! :P Dinsdag dus Goud & Fout, kersteditie. Het is heel raar want als ik in mijn auto rij, heb ik de radio aan, Dolfijn FM. Continu worden er kerstliedjes gedraaid op de radio als i’m dreaming of a white christmas en let it snow. Het is heel gek, omdat je je met 30 graden en een felle zon niet kunt voorstellen dat het al bijna kerst is! Over twee weken al! Goud & Fout kersteditie was geniaal. Alle oude knallers (party animals, captain jack, Linda, Roos & Jessica, let it snow en all i want for christmas is you) beukte uit de boxen bij het witte strand van Mambo. Iedereen verkleed in goude pakjes, kerstman-outfits, hoedjes, zwembroek met stropdas kwam voorbij. Supergezellig! Ik heb al wat mensen leren kennen en op die feestjes komt ook iedereen dus dat maakt het extra leuk. Het werd licht toen ik thuis kwam…

Voordat ik me op ging maken voor het feestje dinsdag ben ik ‘s morgens naar Westpunt gereden. Daar wonen kennissen die ik voordat ik weg ging heb ontmoet in Nederland. Ze wonen aan de noordkant van het eiland. Daar is de zee ruig en kun je niet zwemmen. Toch hebben ze (Peter en Ria) een enorm gaaf huis met een uitzicht over de zee dat je je niet kunt voorstellen als je er niet bent geweest. Het was toch dik een uur rijden, wat ik niet had verwacht en ik me dus halverwege ging afvragen of ik niet ergens in de rimboe was beland, maar die kant van het eiland is erg mooi. Veel schoner en veel meer natuur als aan de kant van Willemstad. Na een heerlijk glas ijskoude cola en een chocolade cake (net zelfgemaakt cake van Jessie ;) , maar dan gewoon te koop op de markt hier) zijn we naar Santa Martha gegaan. Dat is de sociale werkplaats van het eiland en Peter is daar actief.

Santa Martha is een landhuis waaraan allerlei stukken grond liggen met kleine gebouwtjes. In die gebouwtjes zijn veel geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen van het eiland aan het werk. Ze maken allerlei spullen van leer, onder andere tassen, je kunt je eigen ontwerp doorgeven en dan maken ze die! In een ander gebouw maken ze meubels, er zit een stuk landbouwgrond bij, ze hebben wat geiten en in weer een ander gebouwtje maken ze potten, bordjes en asbakken. Een mooi initiatief wat zich tot nu toe zelf heeft weten te redden, zonder support van de overheid. Het landhuis heeft een indrukwekkend uitzicht over de Santa Martha Baai, echt heel bijzonder. Helaas zijn ze veel dingen aan het afbouwen omdat ze inmiddels wel steun nodig hebben en dit (nog) niet krijgen… Dat zou echt zonde zijn. Toen we weer bij het huis van Peter en Ria waren hebben ze me rondgeleid door het nieuwe huis (ze zijn naast hun bestaande huis een nieuw huis aan het bouwen). Dit huis heeft een geweldige ruimte met hoge ramen en lichte vloeren. Echt een paradijselijk huis. Als je op de bovenverdieping komt hebben ze een balkon rondom. Hier kun je dus altijd in de schaduw zitten of kiezen of je uitzicht wilt over de geweldige zee of over het bijzondere landschap en de Christoffel berg. Voor de schemer ben ik naar huis gereden. De Weg Naar Westpunt (ja zo heet de weg) wil je niet in het donker rijden namelijk…

Peter kent enorm veel mensen op het eiland en vandaag heb ik ook afgesproken met zijn dochter en daarna met een andere kennis. Ik hoop dat ik op die manier, via via, aan wat werk kan komen! Ik moet eerlijk zeggen dat mijn zoektocht nog niet heel actief is geweest, maar mocht het nodig zijn kan ik in de horeca aan de slag. Natuurlijk zoek ik eerst naar een project/ baan met communicatie of marketing en hoop dat via deze weg te vinden. Zaterdag aanstaande nemen Peter en Ria mij mee naar een verjaardag, een Curaçaose verjaardag! Ik ben erg benieuwd en heb van velen gehoord dat dit een beleving op zich is!

Zoals ik al zei, de tijd vliegt en het is heerlijk hier! Je kunt niet anders dan rustig aan doen, op de wegen rijden ze nooit harder dan 80, toeteren ze als je voorrang krijgt, of als je voorrang wilt dus dat is soms even opletten ;), de kassa bij de supermarkt is bezet met twee personen maar als er twee man voor je in de rij staan duurt het toch nog minimaal tien minuten, achter recepties, balies en andere instanties doen ze het rustig aan en bellen ze zo een kwartier met hun kinderen terwijl je op ze staat te wachten. Poko Poko! Het heeft dus ook geen zin om je hier druk te maken want harder lopen doen ze toch niet ;)

Oja, maandag was ik naar de manege geweest. Ze hadden nu geen werk, maar als ze een invaller voor de lessen nodig hebben bellen ze me op. Misschien dat ik vanaf half januari een aantal vaste lessen kan geven daar. Dat zou erg leuk zijn, dus hopelijk mag ik af en toe invallen om te laten zien wat ik kan!

Enjoying!

XXX